Mag ik content van anderen embedden op mijn website?

Je mag niet zomaar afbeeldingen, video’s of teksten van andere websites op je eigen website overnemen. Mogelijk rusten er auteursrechten op de content en heb je eerst de toestemming van de rechthebbende nodig. Regelmatig wordt gezegd dat embedden wel toegestaan is omdat de content dan niet wordt gekopieerd. In werkelijkheid is het echter een stuk genuanceerder.

Wat is embedden?

Embedden of framen is het op een eigen website, in een daarvoor voorzien kader, weergeven van content van een andere website. De content van deze andere website wordt dus niet op de eigen website overgenomen. Wel wordt er een digitaal raam geplaatst waar men doorheen kijkt om zo de content van de andere website te zien. Deze content wordt niet gekopieerd en blijft dus op de originele plaats staan.

Deze manier van werken wordt vaak door socialemediawebsites gefaciliteerd. Zij bieden zelfs kant-en-klare HTML-codes aan om de content eenvoudiger op je eigen website te kunnen delen, maar met enige technische kennis kan ook de content van een andere website worden overgenomen.

Rechtmatig embedden van content

Of embedden al dan niet een schending van het auteursrecht inhoudt, werd eerder al in het zogenaamde Svensson-arrest (ECLI:EU:C:2014:76) behandeld. Het ging bij deze zaak om een website die gevuld was met ingesloten publiek toegankelijke artikelen van andere journalisten. Er werd toen de vraag gesteld of er in zo’n geval sprake is van een auteursrechtelijke inbreuk. Hier heeft het hof geoordeeld dat er geen sprake is van een nieuw publiek omdat de artikelen al openbaar ter beschikking werden gesteld. Kortom: door het werk vrij op het internet te plaatsen, gaat de auteursrechthebbende van meet af aan akkoord dat iedereen met een internetverbinding het werk kan bekijken. Volgens het Svensson-arrest maakt het daarbij zelfs niet uit dat de indruk wordt gewekt dat het werk wordt getoond op de website waar de link zich bevindt, terwijl het in feite op een andere website te vinden is.

Later volgde een gelijkaardige beslissing in het Bestwater-arrest (ECLI:EU:C:2014:2315) dat aangaf dat het embedden van videofragmenten via een framingtechniek niet per se een auteursrechtelijke schending inhoudt. Dit opnieuw omdat de video’s al op de andere website vrij en publiek toegankelijk waren gemaakt en er dus geen nieuw publiek wordt bereikt.

In beide gevallen zijn de gevolgen duidelijk: de auteursrechthebbende kan het embedden niet verbieden als hij zelf het werk toegankelijk heeft gemaakt voor alle internetgebruikers. Hierdoor mag je bijvoorbeeld publiek toegankelijke YouTube-video’s op je website delen.

Soms is embedden zonder toestemming wel verboden

In beide zaken werd er gelinkt naar informatie die publiek toegankelijk was. De rechthebbende had daarbij geen inspanningen geleverd om het embedden technisch onmogelijk te maken. In de zaak VG Bild-Kunst t. SPK (ECLI:EU:C:2021:181) werd dan weer de vraag gesteld hoe dit is geregeld als de auteursrechthebbende wel beperkende maatregelen heeft getroffen of als hij zijn licentiehouders heeft verplicht om dergelijke technische voorzieningen te treffen.

Volgens het hof kan er in dit geval niet van worden uitgegaan dat de auteursrechthebbende instemde met weergaves via framed links. Er kan namelijk niet worden aangenomen dat de auteursrechthebbende het doel had om het werk ter beschikking te stellen van het publiek van deze derde website. Als de getroffen of bevolen technische maatregelen voldoende doeltreffend zijn, kan de auteursrechthebbende zich dus tegen het embedden verzetten.

Gevolgen voor de licentieovereenkomst

Dit opent perspectieven voor licentiegevers die hun werken beter willen beschermen. Zij kunnen in hun licentieovereenkomst een bepaling opnemen die de licentienemer verplicht om framed linken technisch onmogelijk te maken. Wil je hier meer over weten? Spreek er dan over met een van onze experts.