Hoelang bedraagt de wettelijke betalingstermijn in Nederland?

Sommigen zeggen dat de wettelijke betalingstermijn dertig dragen bedraagt en anderen hebben het over veertien of zestig dagen. Wij zeggen dat ze het allemaal bij het verkeerde eind hebben. Er is namelijk geen echte wettelijke betalingstermijn in Nederland. Anderzijds wil dit niet zeggen dat je mag doen wat je wil, want er zijn wel wettelijke regels en beperkingen. Dit heeft gevolgen voor je offertes en de afspraken die je met klanten maakt. We leggen het voor je uit.

Geen wettelijke betalingstermijn in Nederland

In Nederland is er geen wettelijke betalingstermijn. Er is wel de contractsvrijheid en dus mogen contractspartijen zelf kiezen welke betalingstermijn ze overeenkomen. Ze kunnen kiezen voor handje contantje, maar ze mogen ook een betaaltermijn van bijvoorbeeld tien, veertien of twintig dagen overeenkomen. Het uitgangspunt is dan ook dat partijen samen afspraken maken over de betalingstermijn. Dit doen ze bij voorkeur vooraf, maar natuurlijk kunnen ze achteraf nog steeds een (andere) betalingstermijn afspreken. Als ze dit samen doen en niet eenzijdig, is dit toegestaan.

Natuurlijk kan het ook gebeuren dat er helemaal geen betalingstermijn is afgesproken en dat ze vervolgens geen overeenstemming kunnen vinden. Dan bepaalt het Burgerlijk Wetboek dat de betalingstermijn dertig dagen bedraagt. Vanaf dit moment begint ook de wettelijke of de overeengekomen rente te lopen.

Beperkingen aan de vrije betalingstermijn

Hoewel er in theorie geen wettelijke betalingstermijn is, zijn er wel een aantal beperkingen. Zo is een betalingstermijn van meer dan dertig dagen alleen toegestaan wanneer er objectieve redenen zijn om zo’n afspraak te maken. Daarbij moet ook rekening worden gehouden met de geleverde dienst of het geleverde product en met de geldende handelspraktijken. Verder mag deze termijn niet kennelijk onredelijk zijn en moet zo’n termijn uitdrukkelijk overeen zijn gekomen.

Een tweede grens ligt op zestig dagen. Betalingstermijnen van meer dan zestig dagen zijn op grond van bovenstaande regels toegestaan, maar niet in de verhouding tussen kleine bv’s, vof’s en eenmanszaken enerzijds en grote bedrijven anderzijds. Of een bedrijf groot of klein is, wordt getoetst aan de hand van criteria die betrekking hebben op het aantal personeelsleden, het actief op de balans en de omzet per jaar.

Deze regel kwam er omdat grote bedrijven vroeger lange betalingstermijnen oplegden aan hun kleine leveranciers. De leveranciers konden niets anders doen dan deze termijnen te aanvaarden, maar liepen vervolgens tegen cashflowproblemen aan. Daarom vond de wetgever het nodig om kleine ondernemers te beschermen tegen de machtspositie van grote bedrijven. Er is zelfs al geopperd om deze betalingstermijn te beperken tot dertig dagen zodat kleine ondernemers nog sneller betaald worden.

Andere regels voor consumenten en de overheid

Bovenstaande regels gelden enkel tussen bedrijven. Ten aanzien van consumenten gelden deze regels dus niet. Het is perfect toegestaan om overeen te komen dat een consument meer dan zestig dagen heeft om een factuur te betalen. Consumenten staan namelijk minder sterk en zullen geen grote machtspositie hebben ten opzichte van bedrijven. Het is dus niet nodig om de bedrijven tegen hen te beschermen. Een verschil is wel dat er bij een overschrijding van een betalingstermijn door een consument altijd eerst een brief moet worden verzonden om de consument alsnog veertien dagen de tijd te geven om te betalen. De consument wordt dus wel beschermd. Ook voor de overheid gelden deze regels niet, maar zij hebben op basis van andere regels altijd dertig dagen de tijd om te betalen.

Afspraken maken over de betalingstermijn

Hoewel er dus geen echte wettelijke betalingstermijn is, zijn er best veel regels om rekening mee te houden. Bovendien is er meer om over na te denken dan over de toegestane betalingstermijn. Heb je bijvoorbeeld al nagedacht over een conventionele intrestvoet of over de gevolgen van een laattijdige betaling? Het zijn stuk voor stuk afspraken die je bijvoorbeeld in de algemene voorwaarden kan opnemen. Spreek erover met een juridisch expert en laat passende voorwaarden opstellen.