Voorkom herrie over de huisvesting van arbeidsmigranten

Arbeidsmigratie is voor Nederland heel belangrijk. Deze arbeidsmigranten, die vaak uit Midden- en Oost-Europa afkomstig zijn, werken veelal in sectoren waar het moeilijk is om Nederlandse arbeidskrachten te vinden. Ze vormen dan ook een noodzakelijke aanvulling op de Nederlandse arbeidsmarkt. Toch toont de praktijk aan dat het inschakelen van arbeidsmigranten niet altijd van een leien dakje verloopt. Vooral huisvestingsproblemen komen wel vaker voor. Dat bewijst ook deze recente zaak die voor de Rechtbank Oost-Brabant verscheen.

Problemen met de huisvesting van arbeidsmigranten

In deze zaak (ECLI:NL:RBOBR:2020:5559) had een akkerbouwbedrijf in het buurtschap Voor-Oventje een aanvraag ingediend om een dertigtal arbeidsmigranten gedurende zes maanden per jaar te huisvesten. De sector is namelijk sterk afhankelijk van deze arbeidsmigranten. Hiervoor zou het akkerbouwbedrijf een veldschuur volledig herbouwen en opnieuw inrichten. Het college verleende een omgevingsvergunning. Hierbij werd de huisvesting met een hotel gelijkgesteld, waardoor het mogelijk was om de huisvesting in een rustige woonwijk plaats te laten vinden.

De buurman vreesde echter, onder andere door eerdere aanvaringen met arbeidsmigranten, voor overlast. Hij maakte dan ook bezwaar. Het is niet de eerste zaak omtrent de huisvesting van arbeidsmigranten en er zullen er wellicht nog volgen. Omwonenden hebben vaak angst dat hun leefomgeving grote wijzigingen zal ondergaan en verzetten zich dan vaak heftig. Dat gebeurde hier ook.

Gemeente had meer onderzoek moeten verrichten

De rechter gaf de buurman enigszins gelijk. De rechtbank oordeelde dat het college dit niet zomaar met een hotel kon gelijkstellen. Dit omdat arbeidsmigranten nu eenmaal langer blijven dan de gemiddelde hotelgast en andere voorzieningen nodig hebben. Volgens de rechter had de gemeente dan ook veel beter moeten nagaan of deze huisvesting wel met de omliggende bestemmingen te verenigen was.

Daarnaast had het college moeten onderzoeken of andere panden niet beter geschikt waren om de arbeidsmigranten te huisvesten. Bij het bepalen van de inpasbaarheid in de omgeving moet er volgens de rechtbank ook rekening worden gehouden met de verhouding tussen het aantal inwoners en het aantal arbeidsmigranten die er zijn gehuisvest. Op basis hiervan had de gemeente bijvoorbeeld in de voorschriften huisregels kunnen opnemen of had het de aanvrager moeten verplichten om een schutting op te trekken.

Huisvestiging is veelal een verplichting

Dit is zeker niet de enige zaak waarbij arbeidsmigranten de oorzaak vormden voor juridische conflicten. In dit geval ging het om een werkgever die de arbeidsmigranten wilde huisvesten, maar soms gaat het ook over werkgevers die dit net niet willen doen.

Zo waren er al discussies omtrent artikel 55 van de cao Bouwnijverheid. Dit artikel geeft aan dat de werkgever de arbeidsmigranten een vergoeding moet toekennen voor de noodzakelijke verblijfskosten. Hierop kan enkel een uitzondering worden gemaakt wanneer hij zelf een behoorlijk uitgeruste verblijfsgelegenheid ter beschikking stelt, aangevuld door een beperkte toelage. Wat al dan niet mag worden verstaan onder “behoorlijk uitgerust” is wel vaker voer voor discussie.

Eerste hulp bij het inschakelen van arbeidsmigranten

Bovenstaande uiteenzetting toont aan dat het inschakelen van arbeidsmigranten vaak een ingewikkelde aangelegenheid is die verder gaat dan het opstellen van passende arbeidsovereenkomsten. Dit is al helemaal het geval als er ook in huisvesting moet worden voorzien. Daarom raden wij aan om het nodige advies in te winnen. Onze experts helpen je graag en stellen de nodige documenten voor je op. Plan een intakegesprek in en laat je adviseren.