Fiscus gaat steeds verder bij het verzamelen van informatie

Een belastingplichtige is in principe verplicht om de fiscus de informatie te bezorgen die nodig is voor een goede belastingheffing. Wanneer de belastingplichtige dat niet doet, legt de fiscus een informatiebeschikking op. Maar steeds vaker kiest de fiscus ervoor om via derden informatie over de belastingplichtige te verkrijgen. Hierbij lijkt het erop dat privacybelangen steeds vaker het onderspit delven tegen fiscale belangen. Een aantal zaken tonen dat aan.

Stichting Museumkaart moet gegevens vrijgeven

In een recente zaak deed de fiscus onderzoek naar belastingontduiking. De belastingplichtige beweerde daarbij in het buitenland te wonen, maar de fiscus vermoedde dat zij gewoon in Nederland vertoefde. Daarop vroeg de fiscus Stichting Museumkaart om gegevens te verstrekken over het gebruik van de museumkaart door de belastingplichtige. Stichting Museumkaart weigerde, omdat zij vond dat een bezoek aan een museum en het beleven van persoonlijke interesses vrij, veilig en anoniem moet zijn.

Na een lange gerechtelijke weg besliste het Gerechtshof Amsterdam op 5 november 2019 dat Stichting Museumkaart inderdaad haar data moest vrijgeven. In beginsel mogen derden nu eenmaal niet weigeren om informatie over belastingplichtigen te verstrekken. Stichting Museumkaart had volgens de rechter nooit voldoende duidelijk gemaakt waarin het gevaar van de gegevensverstrekking schuilt. Het is andermaal een zaak die aantoont dat abonnementen, museumkaartjes en treinkaartjes je ook fiscaal kunnen nekken.

Fiscus zoekt grenzen van geheimhoudingsplicht op

Niet iedereen moet zomaar gegevens overhevelen naar de fiscus. Advocaten, artsen, apothekers, notarissen en bekleders van geestelijke ambten mogen zich immers beroepen op hun geheimhoudingsplicht. Toch lijkt de fiscus steeds vaker de grenzen van die geheimhoudingsplicht op te zoeken.

Advocaten weigeren steevast om gegevens van hun cliënten vrij te geven, geruggensteund door hun geheimhoudingsverplichtingen. Toch lijkt ook die stelling niet altijd stand te houden. Onlangs vroeg de fiscus een fiscale advocaat met een forse belastingschuld nog om hem informatie te verstrekken over de openstaande rekeningen van zijn cliënten, opdat de fiscus vervolgens derdenbeslag kan leggen. De advocaat weigerde dat op basis van zijn geheimhoudingsplicht. De Rechtbank Amsterdam veroordeelde de advocaat op 5 maart 2019 alsnog, omdat deze financiële gegevens volgens de rechtbank niet onder zijn geheimhoudingsplicht zouden vallen. Voor eventuele andere fiscale gegevens van de cliënten, geldt de geheimhoudingsplicht dan weer wel.

Ook in 2016 was er al een gelijkaardige zaak, toen de fiscus gegevens opvroeg bij een arts. Een verdachte had toen dieetverklaringen afgelegd in het kader van de aftrek van uitgaven voor levensonderhoud van kinderen en specifieke zorgkosten. De inspecteur vroeg daarop bij de huisarts informatie op met betrekking tot de door de huisarts verstrekte dieetverklaring. Volgens het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch was er geen sprake van een inbreuk.

Bedrijven zitten tussen twee vuren

Wanneer de fiscus informatie opvraagt over klanten, moet daar voorzichtig mee worden omgesprongen. Enerzijds mag je niet zomaar de fiscale pogingen tot informatievergaring negeren. Anderzijds mag je ook niet zomaar gegevens van je klanten lekken. Zeker wanneer achteraf blijkt dat je onrechtmatig gegevens overhevelde, kan de klant jou daarvoor aanspreken en loop je misschien wel tegen schadeclaims aan. Vraag je daarom steeds af of de informatie wel moet worden verstrekt en hoe ver je daarbij moet gaan. Spreek erover met een van onze experts in fiscaal recht en laat je adviseren. Zorg er ten slotte ook voor dat je voorwaarden en privacybepalingen afgestemd zijn op de fiscale informatievergaring. Ook hiervoor helpt MKBrecht.nl je graag verder.