Het finaal kwijtingsbeding in de vaststellingsovereenkomst: niet zo volkomen als het lijkt

In de vaststellingsovereenkomst maken werkgever en werknemer afspraken om het einde van de samenwerking vorm te geven. Omdat de vaststellingsovereenkomst de volledige eindsituatie dient te regelen, zal het meestal afronden met een zogenoemd ‘finaal kwijtingsbeding’. Met zo’n finaal kwijtingsbeding geven de partijen aan dat ze over en weer geen vorderingen meer hebben ten opzichte van elkaar. Toch blijkt zo’n finaal kwijtingsbeding helemaal niet zo finaal te zijn.

Finaal kwijtingsbeding heeft beperkte actieradius

Een finaal kwijtingsbeding heeft in principe enkel toepassing op datgene wat tussen de partijen werd afgesproken. Indien er in de vaststellingsovereenkomst bijvoorbeeld geen afspraken werden gemaakt over een nog openstaande studieschuld, zal het finaal kwijtingsbeding die schuld nog niet automatisch kwijtschelden. Over die afspraken blijft dus, geheel tegen het doel van vaststellingsovereenkomst in, onzekerheid bestaan.

De onvolkomenheid van het finaal kwijtingsbeding

De onvolkomenheid van het finaal kwijtingsbeding vinden we terug in het recht op vernietiging, de bedenktermijn en de beperkte actieradius. Toch heeft de Nederlandse jurisprudentie steeds vaker aandacht voor het niet-finaal karakter van het kwijtingsbeding.

In een recente zaak oordeelde het Hof Amsterdam bijvoorbeeld nog dat het finaal kwijtingsbeding nog niet automatisch onbekende schade omvat. Het moet wel gezegd worden dat de voor de werkgever onbekende schade in deze zaak het gevolg was van fraude en opliep tot enkele miljoenen euro’s. Toch bleek het finaal kwijtingsbeding hier voor de werknemer niet te volstaan om de aansprakelijkheidsdans te ontlopen.

De uitspraak in deze zaak is opmerkelijk, omdat het Hof ‘s-Hertogenbosch een maand later oordeelde dat de verzwijging van nevenactiviteiten door de werknemer onvoldoende was om dwaling in te roepen en de strekking van het finaal kwijtingsbeding te ontlopen.

Het toont aan dat er ook binnen de Nederlandse jurisprudentie geen eenduidigheid bestaat over de finaliteit van het finaal kwijtingsbeding. Maar het bewijst eveneens dat goede zeden, redelijkheid, billijkheid en de openbare orde het finaal karakter ook na het afsluiten van het finaal kwijtingsbeding alsnog kunnen beïnvloeden.

Het finaal kwijtingsbeding is niet dé oplossing

Soms horen we wel eens dat men voor een vaststellingsovereenkomst helemaal geen beroep hoeft te doen op een jurist. Het finaal kwijtingsbeding zou er immers voor zorgen dat alles goed en finaal geregeld is. De Nederlandse jurisprudentie toont echter het omgekeerde aan. Natuurlijk is de rechter terughoudend bij het openbreken van de vaststellingsovereenkomst, toch is een finaal kwijtingsbeding helemaal niet de onaantastbare oplossing waar men soms op rekent.

Die oplossing vinden we wel in een goede en weldoordachte vaststellingsovereenkomst. Een vaststellingsovereenkomst die wel alle onderwerpen aanhaalt, welgekozen uitsluitingsbepalingen bevat en het finaal kwijtingsbeding ook zorgvuldig formuleert. Bij MKBrecht.nl maken we alleen vaststellingsovereenkomsten die werden toegespitst op jullie situatie. Op die manier worden nodeloze discussies voorkomen en moet het de situatie ook finaal regelen, terwijl er bij nieuwe feiten, bedrog of fraude toch nog steeds de nodige bewegingsruimte bestaat.

Het maximale halen uit het juridisch kader zonder aan de gemeenschappelijke belangen te toornen, dat is wat wij van MKBrecht.nl keer op keer garanderen.