Getekend voor ontvangst en toch geen bewijs van ontvangst

Wanneer je iemand een poststuk bezorgt, moet je als verzender bewijzen dat de tegenpartij het heeft ontvangen. Het is meteen ook de reden waarom een aansprakelijkheidsbrief of een aanmaningsbrief altijd aangetekend wordt verzonden. De handtekening moet dan het bewijs leveren dat de tegenpartij de brief heeft ontvangen. Toch besliste de rechter recent dat zo’n handtekening geen bewijs was van het ontvangen van het poststuk.

Griffierechten niet betaald en dus wordt de zaak niet behandeld

In deze zaak (ECLI:NL:RBNHO:2021:12388) had een belastingbetaler moeilijkheden met de Belastingdienst, iets wat wel vaker gebeurt. Daarom trok hij naar de rechtbank. De rechter verklaarde de zaak echter niet-ontvankelijk, omdat de man het griffierecht niet had betaald. Griffierechten zijn kosten die men moet betalen bij de start van een procedure. Het bedrag dat men moet betalen, is onder andere afhankelijk van de zaak, het inkomen en van de vraag of het om een particulier of om een rechtspersoon gaat. Het betalen van de griffierechten is een voorwaarde om de zaak te behandelen. Wie de griffierechten niet kan betalen, kan bij de gemeente bijzondere bijstand aanvragen.

In deze zaak had de man deze griffierechten niet betaald, waardoor de zaak dus niet kon starten. Volgens de rechter wist de man nochtans dat hij de griffierechten diende te betalen. Er zou hem namelijk een aangetekende brief zijn verzonden die door PostNL werd uitgereikt, waarbij er zou zijn getekend voor ontvangst. De man zweert echter bij hoog en laag dat hij deze brief helemaal niet heeft ontvangen en gaat in verzet. Uiteindelijk komt de zaak zo bij de Hoge Raad terecht die de eerdere beslissing vernietigt en de zaak terugzendt voor verdere behandeling.

De belastingbetaler betwist de aangetekende brief te hebben ontvangen

De Hoge Raad geeft aan dat uit de omstandigheden kan worden vermoed dat het poststuk op regelmatige wijze op zijn adres is aangeboden. Het is aan de man zelf om dat vermoeden te ontzenuwen. De man geeft daarop aan dat hij op het moment van de uitreiking in het buitenland was en dat er op dat moment niemand in zijn huis aanwezig was.

De rechtbank Noord-Holland houdt rekening met eerdere beslissingen in soortgelijke ontvankelijkheidskwesties, waarbij de Hoge Raad telkens een soepel criterium hanteert. Daarbij volstond het telkens dat de ontvangst van het poststuk redelijkerwijs kan worden betwijfeld. De rechter vindt het in dit geval, nu de man in het buitenland was, dan ook aannemelijk dat hij het poststuk niet heeft aangenomen. Het is ook aannemelijk dat er niemand aanwezig was die op het huis paste en die het poststuk voor hem heeft aangenomen. Volgens de rechter kan het dan ook dat een onbekende derde voor ontvangst heeft getekend. Omdat er redelijke twijfel is over het al dan niet ontvangen van het poststuk, draait de rechter in Den Haag de eerdere beslissing terug. Hierdoor kan de man die de griffierechten niet betaalde toch zijn zaak tegen de Belastingdienst doorzetten.

Deurwaarder biedt meer zekerheid dan een aangetekende brief

Deze zaak toont aan hoe belangrijk het is dat er geen twijfel bestaat over de ontvangst van een poststuk. Een poststuk aangetekend verzenden, is een goed idee. Toch geeft het niet altijd evenveel zekerheid. De ontvanger kan de brief weigeren of kan betwisten dat hij het heeft ontvangen. Het meest zekere bewijs is nog steeds een deurwaardersexploot. De deurwaarder zal de brief dan persoonlijk overhandigen. Het kost wel iets meer, maar het geeft meer zekerheid. Vooral als het laattijdig ontvangen van een brief ernstige gevolgen kan hebben, bijvoorbeeld bij brieven die een aanstaande verjaring moeten stuiten, is het interessant om een deurwaarder in te schakelen.