Samenwerken in de zorgsector

De zorgsector doorgaat een aantal evoluties. De zorgvraag wijzigt en wordt dynamischer. Het wordt allemaal een stuk meervoudiger. Dit noopt zorgaanbieders ertoe om steeds meer samen te werken, wat dan weer in uitdagingen en vaak ook juridische vraagstukken resulteert. Er zijn namelijk verschillende samenwerkingsvormen mogelijk die ook altijd een aantal consequenties hebben. Bijvoorbeeld op het gebied van privacy van patiënten, het inzetten van medewerkers en zelfs intellectueel eigendom moeten er een aantal knopen worden doorgehakt.

Samenwerken met of zonder rechtspersoonlijkheid

Er zijn verschillende manieren waarop zorgverstrekkers kunnen samenwerken. Dit kan gebeuren op basis van een contract of men kan samen een juridische entiteit met rechtspersoonlijkheid oprichten. Dit kan dan bijvoorbeeld een coöperatie of een bv zijn. Er is hierbij geen goed of slecht, er zal per geval moeten worden bekeken wat de meest geschikte optie is.

Bij een contractuele samenwerking is het bijvoorbeeld mogelijk om meer vrijheid in te bouwen. Ook kunnen de afspraken eenvoudig worden aangepast en is het niet nodig om langs de notaris te gaan. Echter, het samenwerkingsverband heeft geen eigen rechtspersoonlijkheid en kan dus niet zelf overeenkomsten aangaan. Dit wil zeggen dat de partners de overeenkomsten aangaan en hier zelf voor verantwoordelijk zijn.

Wanneer men kiest voor een meer duurzame vorm van samenwerken, kiest men er vaak voor om samen te werken in een rechtspersoon. Een dergelijke rechtspersoon kan wél zelf overeenkomsten aangaan en kan bijvoorbeeld zelf personeel aannemen. De partners zijn dan in beginsel niet aansprakelijk voor de schulden die de rechtspersoon maakt, maar er zijn wel uitzonderingen. Houd er echter rekening dat een rechtspersoon aan meer formaliteit gebonden is. Het is bijvoorbeeld nodig om langs de notaris te gaan voor de oprichting van het samenwerkingsverband. Bovendien is het samenwerkingsverband minder eenvoudig aan te passen.

Extra knopen om door te hakken

Naast de keuze voor een samenwerkingsvorm moeten zelfstandige zorgverleners ook beslissen onder welke naam en met welk logo ze naar buiten treden. Als een van de partners een bestaande merknaam of huisstijl heeft die men nu gezamenlijk wil gebruiken, kunnen daar vergoedingen aan verbonden zijn. Daarom is het belangrijk om duidelijke afspraken te maken over intellectueel eigendom. Wie bezit bijvoorbeeld het recht op de naam en het logo? En wat gebeurt er als de samenwerking in de toekomst eindigt?

Ook de omgang met persoonsgegevens is een cruciaal aandachtspunt. Wanneer een samenwerking leidt tot het uitwisselen van patiëntgegevens, moet dit in overeenstemming zijn met de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Dit betekent dat er afspraken moeten worden gemaakt over wie verantwoordelijk is voor de verwerking van de gegevens en hoe de beveiliging wordt gewaarborgd. Indien een nieuw opgerichte rechtspersoon patiëntgegevens overneemt, moet er een juridische basis zijn voor deze overdracht.

Verder is het belangrijk om stil te staan bij de positie van medewerkers. Worden zij overgenomen door de rechtspersoon of blijven ze in dienst bij hun oorspronkelijke werkgever? Hoe zit het met de arbeidsvoorwaarden en pensioenregelingen? Dit zijn ingrijpende beslissingen die directe gevolgen hebben voor zowel de werknemers als de organisatie zelf.

Juridische begeleiding bij samenwerkingsverbanden in de zorg

Samenwerken vraagt niet alleen om strategische keuzes, maar ook om een gedegen juridische aanpak. Van intellectueel eigendom en privacywetgeving tot arbeidsrecht en aansprakelijkheid: er zijn talloze juridische valkuilen om rekening mee te houden. Een gespecialiseerde jurist kan helpen bij het opstellen van waterdichte contracten, het naleven van de wetgeving en het afdekken van risico’s. Twijfelt u over de beste samenwerkingsvorm voor uw zorgorganisatie? Neem dan contact op met MKBrecht.nl en wees zeker van advies op maat.